Na het afscheid moeten nemen van 3 dierbaren binnen een halfjaar tijd, zat
ik vast in mijn rouwproces. Ik ben een makkelijke prater, maar had het
gevoel niet verder te komen. Waar ik anders ook graag creatief bezig ben,
lukte dat ook niet.
Via de praktijkondersteuning van de huisarts ben ik terecht gekomen bij
Anita. Ik ben vooral, door middel van tekenen en schilderen, eerst aan de
slag gegaan met mijn basis. Die was voor mijn gevoel weggeslagen.
Ik had veel verdriet, pijn en boosheid om het verlies van mijn vader. Door
de teken- en schilderopdrachten begon ik ook weer de mooie herinneringen te
zien.
Ik kwam er al snel achter dat mijn basis flink opgeschud was, maar zeker
niet weg en eigenlijk heel stabiel.
Dit heb ik tot uiting gebracht met een mooi stuk speksteen.
Laat de zon maar schijnen in 2019
Hierbij een klein verslag over mijn burn-out die ruim een jaar heeft geduurd.
Terugkijkend ben ik er veel sterker uitgekomen maar het is een hele strijd geweest. Alle goede adviezen van iedereen kon ik niet snappen. Mijn geheugen en concentratie was slecht en ik geloofde echt dat dit nooit meer terug zou komen. Maar ja, beetje bij beetje kwam het toch terug.
Als je in een burn-out situatie zit wil je alleen maar dat het herstel vlugger gaat. Dat gaat helaas niet. Ik ben enorm geholpen door iedere dag te wandelen. Ik zag de eerste maanden niets om mij heen. Later zag ik weer de koeien, vogels en bloemen. Wat kan het leven eigenlijk toch mooi zijn dacht ik dan.
Helaas heb ik de pech gehad dat ik voor mij niet zo’n goede psycholoog heb gehad. Maar ja, je blijft maar op consult gaan.
Via via hoorde ik van beeldende therapie en mindfullness. Dit bij Anita van den Brand. Uiteindelijk de stap toch maar gezet en ja, het heeft mijn leven enorm verrijkt. De handvaten die ik kreeg hebben mijn zieke proces positief beïnvloed.
Anita leert je allerlei technieken die kunt toepassen in diverse situaties. Bijvoorbeeld ademhalingstechniek waar ik veel baat bij had en nog heb.
Bij Anita voelde ik mij meteen op mijn gemak. Een mens uit duizenden, ontzettend lief, meevoelend en meedenkend.
Tenslotte wil ik iedereen meegeven om nooit op te geven. Het komt echt goed. Bij de een sneller dan de ander. Maar het is zo !!
Mijn moeder is dementerend. Ze kwam bijna niet meer van haar kamer en was erg somber. Ze gaat nu 2 keer per week naar ’t Oude Klooster voor beeldende begeleiding. Ze vindt het erg gezellig en komt daar helemaal tot rust. In het begin dacht ze dat ze heel mooi moest kunnen schilderen, maar dat bleek helemaal niet nodig te zijn. Ze krijgt hele leuke opdrachten, waarbij ze positieve herinneringen op kan halen over vroeger. Als ik haar kom halen is ze heel trots op wat ze gemaakt heeft en dit laat ze dan ook aan iedereen zien. Soms laat ze wel eens een traantje zegt Anita, maar ook dat hoort er bij. Anita vindt het belangrijk dat ze ook haar emoties kan uiten om haar ziekte te leren accepteren. Ze is nu veel vrolijker en thuis zoekt ze allerlei plaatjes die haar aan vroeger herinneren en die neemt ze dan mee.
